Verstandsverbijstering

Toen ik lang geleden had besloten om een digitale camera aan te schaffen, heb ik heel lang volgehouden om álle foto’s die ik met die camera had gemaakt te bewaren, (eerst gebrand op dvd), maar omdat ook dvd’s niet eeuwig konden leven, heb ik álle foto’s op een externe schijf gezet die ik zelfs uit voorzorg op mijn werk bewaarde. Als er brand uit zou breken in mijn huis en de pc zou verbranden zouden alle foto’s dan weg zijn, omdat destijds nu eenmaal de opslagmogelijkheden iets minder waren dan tegenwoordig. Tegenwoordig zet je op een Cloud server 1000 gig aan informatie weg, zodat je die info altijd weer kan terughalen mócht er wat gebeuren in mijn huis.

In een vlaag van verstandsverbijstering heb ik een aantal jaren geleden besloten om de foto’s die ik niet meer wilde bewaren compleet te verwijderen van mijn externe harde schijf. Hád ik dat maar nooit gedaan, want tot op de dag van vandaag heb ik daar ernstig spijt van. Gelukkig kon ik veel foto’s toch nog ergens anders vandaan halen -in een beter formaat-, maar niet alles is terug te vinden en dat irriteert mij mateloos kan ik wel zeggen. Nu kan ieder ander waarschijnlijk zeggen: “het is, zoals het is” en dat is ook wel zo, ik kan de foto’s niet meer terughalen, maar ál mijn foto’s van mijn mobiel (bijna 9000 foto’s) heb ik nog wel online en kan ik gewoon terughalen uit de cloud, ik snap nog steeds niet waarom ik ooit heb besloten om de foto’s rigoureus te verwijderen.