Engelengeduld

Engelengeduld

In het dagelijks leven sta ik niet zo bekend om mijn geduld, maar voor dingen die de pc betreffen heb ik -al zeg ik het zelf- een engelengeduld. In 1999 kon ik voor het eerst middels het zogenaamde pc-privé project via mijn werk een tamelijk betaalbare windows pc aanschaffen met daarop nog Windows 98 geïnstalleerd, internet ging nog via de telefoonlijn (de 1e telefoonrekening was dusdanig hoog dat ik mij een hoedje schrok), waardoor ik na 1 maand al doorhad dat ik toch echt beter op internet via de upeecee kabel kon overgaan. Ik heb heel wat uurtjes achter (of is het nu vóór) de pc doorgebracht, vanaf het eerste moment vond ik het al leuk om dingen te proberen. Het leek wel alsof er in mijn hoofd een luikje openging dat begreep hoe een programma op de achtergrond werkte, ik was nooit bang om dingen te proberen, als er iets mis ging toetste je gewoon Ctrtl Alt Del in en je was weer terug bij af.

Ik denk nog steeds dat als ik 10 jaar later was geboren ik iets in de IT had willen studeren, in de tijd dat ik van school afging was die mogelijkheid er nog niet (ik heb het nu over 1982). Met een eindeloos geduld heb ik mezelf heel veel dingen aangeleerd wat Windows, Word, Excel, en met name het bouwen van websites betreft, iets wat ik altijd leuk heb gevonden om de achterkant van het programma te leren. Tegenwoordig zijn er kant en klare templates beschikbaar in WordPress (een programma wat het erg makkelijk maakt om een website online te zetten), maar die programma’s missen vaak nét dat beetje extra wat ik graag zou willen zien.

Ik heb me al heel wat jaren verdiept in de computer taal, video’s gekeken, websites bekeken, geprobeerd, weer weggegooid, nóg een keer geprobeerd (soms tot diep in de nacht, omdat ik het niet kon uitstaan dat het niet werkte zoals ik dat wilde), weer terug bij af met een eindeloos geduld weer opbouwen tot een resultaat zoals het was zoals ik dat wilde. Nu kan zelfs ik het niet meer zo bijhouden, maar niet getreurd, er gaan vaak nog steeds luikjes in mijn hoofd open als ik er er even voor ga zitten, dus dement zal ik niet zo snel worden op mijn al best wel vergevorderde leeftijd.

Ik wilde al een tijdje iets doen met mijn website om het onder andere over Lesbos te hebben, het eiland waar ik mijn Hart aan heb verloren, en om de lezers (de weinigen die er nog zijn) mee te nemen in mijn voorbereidingen om later als ik groot ben (lees met pensioen of iets eerder als bruin dat kan trekken) op Lesbos te gaan wonen, daarom ben ik weer begonnen met het opzetten van een nieuwe website, ik ben er bijna, maar nog niet helemaal, sommige dingen vind ik nog lelijk, maar dat zijn de puntjes op de i, die ga ik echt nog wel fixen, het grootste deel wat er nu online staat vind ik voor nu ok.

Prev Verstandsverbijstering
Next Foto's van Lesbos

Leave a comment